ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ)

Η διαφορετικότητα του Χριστιανού

Εντύπωση προκαλούν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου, αγαπητοί μου αδελφοί, που διασώθηκαν στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα. Τους συμβουλεύει να αποχωριστούν από τους άλλους ανθρώπους και να μην έχουν σχέση με τον κόσμο. Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε. Ο λόγος Του, αν δεν αναλυθεί, μπορεί να παρεξηγηθεί.

Το ίδιο το παράδειγμα του Ιησού διδάσκει ότι δεν απαγορεύεται ο διάλογος με τούς κακούς ή τους αντιφρονούντες, ούτε η συναναστροφή με τους αμαρτωλούς, κυρίως όταν αυτή αποσκοπεί στη διόρθωση και τη σωτηρία τους. Κατά συνέπεια, η προτροπή του Αποστόλου Παύλου δεν μπορεί να έχει αντικοινωνικό και μισαλλόδοξο νόημα, αλλά έχει βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο. Οι Χριστιανοί οφείλουμε, χωρίς να απομακρυνθούμε τοπικά από τον κόσμο, να διαχωρίζουμε τη θέση μας από ό,τι αμαρτωλό. Οφείλουμε με τον τρόπο της ζωής μας να μαρτυρούμε πίστη και αφοσίωση στο θέλημα του Θεού και, ταυτόχρονα, να διαμαρτυρόμαστε για την κυριαρχία του κακού στον κόσμο μας.

Οι Χριστιανοί πρέπει να διαχωρίζουμε τη θέση μας από τον υλιστικό τρόπο ζωής της εποχής μας. Πρόκειται για μια νοοτροπία που αποϊεροποιεί τη ζωή και τα έργα μας, την απομακρύνει από το θέλημα του Θεού και τη στηρίζει αποκλειστικά και μόνο στα ανθρώπινα δεδομένα και στις πεπερασμένες ανθρώπινες κατακτήσεις. Και είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος να παρασυρθεί κανείς, αφού οι καιροί μας διαπνέονται και χαρακτηρίζονται από αυτή τη νοοτροπία.

Οφείλουμε, επίσης, να αποστασιοποιούμαστε από τις σύγχρονες ιδέες και τάσεις, που δε δέχονται την παρουσία και την ύπαρξη του Θεού, Τον οποίο τοποθετούν στη σφαίρα της φαντασίας και της παιδικής αφέλειας. Αλλά οι αρνητές του Χριστού και της Ορθόδοξης πίστης μας πολέμησαν με λύσσα τη Χριστιανική πραγματικότητα, σ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, σκοπεύοντας στην αποχριστοποίηση του κόσμου και των ανθρώπων. Όλοι οι αρνητές πέρασαν σαν διάττοντες αστέρες από την Ιστορία και χάθηκαν στη λήθη του χρόνου. Η Χριστιανική πίστη, όμως, έζησε και θα εξακολουθήσει να ζει σε πείσμα των αρνητών της.

Έχουμε χρέος ζωής, επίσης, εμείς οι Χριστιανοί να αποστασιοποιούμαστε από τη ζωή της αμαρτίας. Το πνεύμα της εποχής μάς παρασύρει προς το δρόμο της αμαρτίας, που θέλγει την ανθρώπινη αδυναμία, χαρίζει πρόσκαιρες απολαύσεις και ικανοποιήσεις, δημιουργεί σκοτοδίνη στην ψυχή του ανθρώπου, οδηγώντας τον σε δρόμους χωρίς γυρισμό. Ο σύγχρονος κόσμος στηρίζει την πρόοδο και την ευημερία στα πάθη, στις ανομίες και στην κάθε είδους παρανομία, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη αξία και μοναδικότητα. Ο κόσμος χωρίς Χριστό ζει χωρίς ηθικές αναστολές και αρχές. Σε έναν τέτοιο κόσμο οι Χριστιανοί δεν έχουν θέση συνύπαρξης και συμπαράταξης. Η θέση τους είναι ένας συνεχής αγώνας διαμαρτυρίας, ένα συνεχές προσωπικό παράδειγμα αγιότητος, μέσα από το οποίο θα προέλθουν υποδείγματα ζωής για τον σύγχρονο πλανεμένο άνθρωπο.

Και ο σύγχρονος κόσμος έχει ανάγκη σήμερα, αγαπητοί μου, από τέτοια παραδείγματα, που είναι εικόνες φωτεινές που μπορούν να περάσουν μηνύματα αρετής, δύναμης και ηρωισμού. Είναι ένα καθήκον που βαραίνει εμάς τους Χριστιανούς, οι οποίοι, αν συνειδητοποιήσουμε το μεγάλο μας ρόλο, μπορούμε να θεμελιώσουμε έναν κόσμο σε νέες βάσεις, με ευοίωνο και αισιόδοξο μέλλον, με προοπτική τη συνταύτιση με το θέλημα του Θεού και τη σωτηρία. ΑΜΗΝ!